ارزیابی نقش گردشگری روستایی در توانمندسازی اجتماعی روستایی (مورد مطالعه: روستای ده‌زیارت، شهرستان بوانات، استان فارس

به عقیدة صاحب‌نظران، رسیدن به اهداف توسعۀ پایدار روستایی بدون مشارکت آحاد ساکنان این نواحی غیر ممکن خواهد بود. با وجود این، عوامل اجتماعی و فرهنگی مختلفی مانع حضور و مشارکت روستاییان در عرصۀ فعالیت‌های اجتماعی می‌شود. ایجاد توانمندی اجتماعی روستاییان، از طریق توسعۀ گردشگری، می‌تواند نقش مهمی در غلبه بر انگاره‌های توسعه‌نیافتگی و بهبود تعاملات و ارتباطات اجتماعی ساکنان این نواحی داشته باشد. بر همین اساس، هدف این پژوهش، بررسی نقش گردشگری روستایی در توانمندسازی اجتماعی ساکنان روستای ده‌زیارت از توابع شهرستان بوانات در استان فارس است. ماهیت این تحقیق کاربردی؛ روش اجرای آن توصیفی ـ تحلیلی؛ و نوع آن، پیمایشی است. ساکنان روستای ده‌زیارت (دارای فعالیت گردشگری) و روستای چنارویه (فاقد فعالیت گردشگری) جامعة آماری این تحقیق را تشکیل می‌دهند. نمونة آماری این پژوهش از طریق فرمول کوکران و به تعداد 300 نفر (150 نفر از روستای ده‌زیارت و 150 نفر از روستای چنارویه) تعیین شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد گردشگری در توانمندسازی اجتماعی ساکنان روستای ده‌زیارت نقش بسزایی دارد، به ‌طوری‌ که نتایج آزمون تی‌ مستقل بین دوگروهی بیانگر آن است که به لحاظ انسجام و همبستگی اجتماعی، دانش و مهارت اجتماعی، برون‌گرایی اجتماعی، ارتقای کیفیت زندگی، اعتماد به ‌نفس، مشارکت و تعامل اجتماعی بین دو روستای ده‌زیارت و چنارویه تفاوت معناداری وجود دارد و تنها در مسئولیت‌پذیری اجتماعی و تعلق مکانی، تفاوت دو روستا معنا‌دار نیست.